تداوم آثار عظيم و ارزشمند نهضت مقدس عاشورا و تجلي فضايل و ارزش هاي والاي آن در ابعاد و جنبه هاي اخلاقي تربيتي اجتماعي و سياسي و حضور مكرر نام و ياد و راه حسين(ع) در همه صحنه هاي حيات معلول نقش آفريني دو عنصر مهم در مراسم عزاداري مي باشد؛ عنصر اول «تبيين» نام دارد و عنصر دوم «تهييج».
مرثيه سرايي و عزاداري براي مصائب و رنج ها و شهادت جانسوز حضرت امام حسين(ع) و فرزندان و اصحاب آن حضرت سنت شريف و بزرگي است كه توسط ائمه اطهار(ع) بنيان نهاده شد.
هنوز هم وقتي سكوت غمبار روزهاي محرم با كوبيدن ناشيانه بچههاي محل روي طبلهاي بزرگ كوچهها ميشكند، سوز «باز اين چه شورش است» پرتش ميكند به محرم همان سالها.
رئيس گروه مراکز فرهنگی سازمان تبليغات اسلامی در گفتوگو با خيمه تاكيد ميكند كه هياتها بايد با برگزاري كلاسهاي متنوع، در راستاي اعتلاي فرهنگ ديني، كاربرديتر فعاليت كنند.
عزاداری به معنای مديحهسرايی در قالب شعر و نثر، ترويج گفتمان دينی ميان مردم و متأثر شدن از مظلوميت اهلبيت(ع) است و در واقع اين نوع عزاداریها را میتوان مفيد ارزيابی كرد.
بخشهاي مهمي از مصوبه شوراي عالي انقلاب فرهنگي (پيرامون ستاد ساماندهي شئون فرهنگي) به صدا و سيما برميگردد و سازمان تبليغات اسلامي نيز نظرهاي خود را كتبي به رسانه ملي ارائه كرده است.
آیا باید عزاداری روز عاشورا در میدان محسنی را آن هم به سبک و سیاق سالهای اخیر، به رسمیت شناخت؟ پرسش سادهای است اگر البته شما یکی از شهروندان یک جامعهی لیبرال باشید.
شت صحنه ناظر است به يك هيأت مذهبي به نام «هيأت عاشقان حسين» كه نوپديد هم نيست و قدمتش به پيش از پيروزي انقلاب ميرسد. هيأتي با شكل و شمايل سنتي كه مثل همهي هيأتهاي سنتي ديگر، دستهي سينهزني و زنجيرزني دارد.
در مورد آيين عزاداري براي امام حسين علیهالسلام اين اتفاق با ابعاد حيرتانگيزي رخ داده. شام غريبان محسني فقط بخشي از اين اتفاق است، وگرنه ابداعهاي عجيب و غريب در عزاداري فقط مختص آنها نيست.